Pierwsze zasady gry w polo, która nie bez powodu nazywana jest rozgrywką królów, zaczęły się formować ponad dwa tysiące lat temu. Do dziś nazywa się ją jedną z tzw. szlachetnych dyscyplin sportowych, do których chętnie sięgali (i wciąż sięgają!) członkowie wyższych sfer. To właśnie w polo grali królowe, szlachta, bogaci z najprzeróżniejszych części świata i oficerowie. Co takiego tkwi w tej grze?

Polo – sport królów. Zasady i rzut oka na historię

Podobno najcenniejszą zaletą gry w polo jest konieczność łączenia w niej niebywałej sprawności, umiejętności konnej jazdy, trzeźwego myślenia i jednocześnie współpracy drużynowej. To kwintesencja ciekawego zestawienia indywidualizmu i pracy zespołowej, działań człowieka i charakteru konia. Chociaż wielu z nas gra ta wydaje się nudną, tak naprawdę angażuje takie mięśnie ciała, o których istnieniu najczęściej nie mamy pojęcia. Rozwija umysł i ciało, a do tego wygląda efektownie: podkreślając zwinność męskiej sylwetki i jednoczesne piękno ruchów konia, bez którego tej gry zwyczajnie by nie było.

Skąd nazwa polo – sport królów?

W czasach sięgających daleko przed naszą erę w polo (wtedy nazywane orientalnym Sagol Kangjei), na jego bardzo archaicznych zasadach zaczęli grać członkowie perskiej straży królewskiej. Dla doborowych jednostek perskiego króla, gra ta była doskonałym ćwiczeniem sprawności przez walką. Z biegiem czasu zaczęły być traktowana jako gra narodowa, ale uwaga: wyłącznie dla szlachty. Niższe klasy nie były do tego sportu dopuszczane.

Po Persji, popularność polo rozlała się na kolejne kraje, zachowując zarazem zasadę wyjątkowości i niedostępności dla „maluczkich”. Grano w nią wśród indyjskich szlachciców, na dworach bizantyjskich oraz egipskich. Te podziwianie wówczas kraje szybko zaczęły nową grą zwracać uwagę i innych. Co ciekawe, zainteresowanie polo w Europie nie pojawiło się na naszym kontynencie naturalnie czy droga naśladownictwa. To Brytyjczycy, którzy w tamtych czasach podbili Indie nadali nieociosanej dotąd grze przeciwników nazwę „polo” (inspiracja tybetańskim pulem czyli piłką) i sprowadzili ją do Europy. Tu trzeba dodać, że europejskie zasady zostały przez Brytyjczyków podrasowane do swoich potrzeb, więc obecna wersja tej szlacheckiej gry nie jest tożsama z oryginałem.

Prawdziwą popularność polo zaczęło osiągać w XIX wieku.
Fascynacja grą doprowadziła do powstawania pierwszych klubów polo, zespołów i specjalnych organizacji, które zaczęły czuwać na zasadami i rozprzestrzeniać modę na „królewską grę” wśród wybranych.
Ciekawostka: dziś najlepsi gracze w polo pochodzą z Argentyny, która na podium tej gry wyprzedziła Brytyjczyków.