Osoby, które podejrzewają u siebie Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc, w pierwszej kolejności powinny zgłosić się do swojej przychodni na rutynowe badanie osłuchowe przeprowadzone przez lekarza POZ.

Diagnostyka POChP: nie ma się czego bać!

POChP, czyli Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc, to jedna z najczęściej diagnozowanych chorób układu oddechowego. Dzięki licznym kampaniom informacyjnym coraz więcej osób zdaje sobie sprawę z jej istnienia i dowiaduje się, że może być w grupie ryzyka tej choroby. Problemem pozostaje natomiast to, że wielu chorych zgłasza się do lekarza dopiero wtedy, gdy objawy są już na tyle nasilone, że uniemożliwiają normalne funkcjonowanie. To po części pokłosie obaw przed uciążliwą, długotrwałą diagnostyką POChP. Jak jest naprawdę? Tego dowiesz się z naszego artykułu.

To lekarz rodzinny jest „pierwszą instancją”, ponieważ ma możliwość skierowania pacjenta na specjalistyczną diagnostykę POChP prowadzoną w poradni pulmonologicznej. Lekarz POZ podejmie taką decyzję w momencie, gdy zaniepokoi go stan zdrowia pacjenta, a zgłoszone objawy będą wskazywać na podejrzenie Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc.

Do tych najbardziej symptomatycznych objawów choroby zaliczymy:

• Przewlekły kaszel, który nie ma charakteru napadowego i może się nasilać pod wpływem czynników drażniących (kurz, dym tytoniowy, zanieczyszczone powietrze etc.);
• Duszność, szczególnie pojawiająca się w fazie wysiłkowej;
• Odkrztuszanie plwociny, czyli gęstej wydzieliny z płuc, czasami o ropnym charakterze;
• Obniżona tolerancja wysiłku, czyli awersja do uprawiania sportu, męczliwość, wolna regeneracja po wysiłku, trudności z wykonywaniem podstawowych czynności dnia codziennego bez zadyszki, jak ubranie się, umycie, przyrządzenie posiłku, posprzątanie mieszkania itp.

Na decyzję lekarza POZ o skierowaniu pacjenta do poradni pulmonologicznej może mieć wpływ również to, czy pacjent znajduje się w grupie ryzyka Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc.

Tę grupę tworzą przede wszystkim osoby palące wyroby tytoniowe (w tym biernie), ale też narażone na długotrwałe oddychanie zanieczyszczonym powietrzem oraz mające kontakt z pyłami czy związkami chemicznymi w aerozolu w swoim środowisku pracy (górnik, hutnik, metalurg, rolnik, operator maszyn budowlanych, pracownik fizyczny, drogowiec, mechanik samochodowy, sprzątaczka, fryzjerka czy kosmetyczka).

Podstawowe badanie w ramach diagnostyki POChP

Pogłębiona, specjalistyczna diagnostyka POChP bazuje na badaniu spirometrycznym, potocznie nazywanym spirometrią. Jest to badanie nieinwazyjne, bezbolesne, które polega m.in. na wdmuchiwaniu całego zgromadzonego w płucach zapasu powietrza do aparatu spirometrycznego za pośrednictwem ustnika.

Badanie ma na celu określenie m.in. wskaźnika FEV1, czyli objętości powietrza wydmuchanego w pierwszej sekundzie nasilonego wydechu oraz wskaźnika FVC, czyli natężonej pojemności życiowej płuc.

Jeśli na podstawie badania lekarz stwierdzi obecność utrwalonego zwężenia oskrzeli, to będzie to jeden z parametrów mogących wskazywać na Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc.

To warto wiedzieć:

Spirometria jest badaniem, którego nie należy się bać. Może być jednak dość męcząca, szczególnie przy nasilonych objawach choroby, dlatego nad jej poprawnym przebiegiem przez cały czas czuwa personel medyczny, który motywuje pacjenta do wytężonego wysiłku.

Inne badania stosowane w diagnostyce POChP

W celu potwierdzenia lub wykluczenia Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc, lekarz może zlecić szereg innych specjalistycznych badań poza spirometrią. Są to przede wszystkim:

• RTG klatki piersiowej,
• echo serca,
• EKG,
• badanie czynnościowe układu oddechowego (pletyzmografia),
• gazometria z pulsoksymetrią,
• ergospirometria (czyli tzw. próba wysiłkowa).

Tak szeroki zakres badań diagnostycznych wynika z faktu, iż POChP to choroba ogólnoustrojowa, która rzutuje na funkcjonowanie całego organizmu, w tym układu sercowo-naczyniowego. Może jej również towarzyszyć szereg innych chorób, jak: osteoporoza, cukrzyca, rak płuca, nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca, choroba tętnic obwodowych, zaburzenia rytmu serca, zespół metaboliczny, rozstrzenie oskrzeli czy refluks żołądkowo-przełykowy.

Więcej o Przewlekłej Obturacyjnej Chorobie Płuc czytaj też na stronie internetowej https://oddychajmy.pl.

Zdiagnozowanie POChP: co teraz?

W przypadku potwierdzenia Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc pacjentowi zostanie zaproponowane odpowiednie leczenie. Co prawda POChP jest chorobą, której nie można wyleczyć (powoduje nieodwracalne zmiany w drogach oddechowych), jednak jest to choroba poddająca się leczeniu i profilaktyce. Terapia ma na celu zmniejszenie nasilenia objawów, co daje szansę na zachowanie relatywnie dobrego komfortu życia.