Eryk Lubos to nieformatowalny artysta, który ma na swoim koncie wiele nagród i osiągnięć. Został uhonorowany nagrodą dla najlepszego aktora festiwalu w Kralovych Varach, Złotymi Lwami za drugoplanową rolę męską oraz nagrodą im. Zbyszka Cybulskiego dla najlepszego polskiego aktora młodego pokolenia. W ciągu swojej kariery stworzył kilkadziesiąt ról teatralnych, występował w baletach, śpiewał opery i dubbingował kreskówki. Jednakże, bez względu na to co robi, zawsze pozostaje sobą.
„Powodem mojego zainteresowania aktorstwem był przypadek” – opowiada Lubos. Miał osiemnaście lat, kiedy pojechał z dziewczyną do wrocławskiego Teatru Współczesnego, gdzie Zdzisław Kuźniar grał główną rolę w sztuce „Ja, Feuerbach” autorstwa Tankreda Dorsta. „Początkowo chciałem jedynie zaimponować mojej partnerce, ale w rezultacie postawiłem sobie na głowie” – przyznaje. Spektakl oczarował młodego Lubosa do tego stopnia, że zdecydował się związać z teatrem.
Eryk Lubos jest polskim aktorem teatralnym i telewizyjnym, urodzonym w 1974 roku w Tarnowskich Górach. W 1998 roku, po zdaniu egzaminów końcowych, ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną we Wrocławiu. Już dwa lata wcześniej zadebiutował na scenie teatralnej. Do roku 2005 jego kariera aktorska była w pewnym sensie w cieniu jego charakterystycznego artystycznego wizerunku, w którym grał raczej drugoplanowe i negatywne postacie.
Jednak rok 2005 okazał się przełomowy, ponieważ wtedy Eryk Lubos zagrał w produkcji „Oficer” u boku Pawła Małaszyńskiego i Rafała Cieszyńskiego, gdzie wcielił się w postać mało bystrego, ale niecofającego się przed niczym komandosa o pseudonimie „Juby”. Następnie rozpoczął owocną współpracę z reżyserem Wojciechem Smarzowskim, grając w filmach takich jak „Dom zły”, „Drogówka” oraz w „Mojej krwi”, „Boisku bezdomnych”, „Janosiku. Prawdziwa historia” i „Skrzydlatych świnach”, co przywróciło mu miejsce w gronie charakterystycznych aktorów filmowych i przyniosło wiele nagród.
Eryk Lubos ma już na swoim koncie wiele znaczących ról, takich jak w filmach „Róża” i „Dzień kobiet”. W swojej karierze teatralnej był związany z wrocławskim Teatrem Współczesnym oraz warszawskim Teatrem Rozmaitości.
Eryk Lubos i jego wypowiedzi
„Nauczyłem się brać za bary z rolą. Bo z rolą, którą masz zagrać, wychodzisz na solo. Albo ona ciebie złamie, albo ty ją. I ta jednaka radość w ringu i w teatrze: że to umiem, potrafię!”
„Nie jestem aktorem popularnym popularnością serialową, z czego bardzo się cieszę. Na szczęście do współpracy zapraszają mnie twórcy, którzy jak coś robią to z przekonaniem i w pełni zaangażowani. Do kina, które ma się sprzedać w super hurtowej ilości zatrudnia się z kolei megagwiazdy, które są non stop zajęte wieloma rzeczami. I wtedy, a także z paru jeszcze innych powodów, zazwyczaj nie mają one czasu, żeby się przygotować… Ja nie jestem megagwiazdą i mam wolne terminy.”
„Pan Zbyszek Cybulski, który jest dla mnie drugim po Bogu wśród polskich aktorów, przed nim nie ma nikogo, po nim już zaczynają się pojawiać, przewartościował tą branżę. On udowodnił swoim graniem, naturalizmem, że można inaczej. Niesamowicie korzystał z partnerów. Był takim naszym Marlonem Brando. I jeśli nawet ta konwencja sprzed tych ponad czterdziestu lat wydaje się dziś starociem, to bez niego nie byłoby tego, co zdarzyło się potem. Ludzie z niego czerpali. Wielu otworzył oczy. To nie była gra, to było bycie.”
Gdzie mieszka Eryk Lubos?
Eryk i jego rodzina zamieszkują na warszawskim Grochowie. Jednak Eryk nie jest zbyt chętny do dzielenia się szczegółami ze swojego życia prywatnego oraz rzadko pojawia się na bankietach. Dlatego często wydaje się niedostępny.
Czy Eryk Lubos ma dzieci?
Eryk był w związku z antropolożką Anną, a para powitała na świecie swoje dziecko. Jednakże to nie jedyny potomek Lubosa, ponieważ aktor ma także nastoletniego syna z pierwszego małżeństwa. W przeszłości jego nazwisko było także kojarzone z pisarką Dorotą Masłowską.
Eryk Lubos – najlepsze role
- Underdog, reż. M. Kawulski, 2019
- Sztuka kochania. Historia Michaliny Wisłockiej, reż. M. Sadowska, 2017
- Boisko bezdomnych, reż. K. Adamik, 2008
- Misja Afganistan, reż. G. Kuczeriszka, inni, 2012
- Dziewczyna z szafy, reż. B. Kox, 2012
Zobaczcie go także w produkcjach takich jak „Ojciec Mateusz” oraz „Drogówka”.